بارش این گستره‌ی تشویش

باید می‌نوشتم که یادم نرود. یادم نرود بیست و چهارم بهمن،که باران شیشه های تاکسی‌ها را قطره قطره تار می‌کرد و دقیقه‌ای بعد بند می‌آمد، من هزار بار توی هر نقطه‌ای از این شهر که می‌رفتم بغض کردم و نگذاشتم این قطره‌های لعنتی سرازیر بشوند.