همیشه

یک لحظه به نظرم اومد اینجا شده اتاق آهنیِ فضای مجازی من. بعد اما فکر کردم باید بیشتر، از این چشم نگاهش کنم و اجازه بدم که اتاق آهنی‌تر بشه. بی واهمه‌ای. 

الحمدلله رب العالمین از پایداری و استقامت چیزی به نام وبلاگ؛ تو این یکی دو روزه شدن‌های مدام. همه دنیا رو گشتیم و می‌گردیم اما. اما تو چیز دیگری.