که مپرس

لابد درستش اینه که بهار باشد و حال آدم هم به جا. سبز باشد و باطراوت و امّیدوار. در پی "گذشته‌ها گذشته" و جمع کردن و در دامن گذاشتن چیزهای نو. که اگر اول ب بسم‌الله بی‌رمق و باطری خالی کرده باشی "باد تو را با خود به کجا خواهد برد" در ادامه؟ اما چه کنم که به قولی از همان اولش "همه‌ی جّانم خستس" بود. ورِ لوس و حسادتی‌ام هم به راه افتاده و سرماخوردگی هم نمی‌رود که نمی‌رود.

مثل اینکه از بهارم همه چیز پیداست.